Hoe moeilijk kan het werkelijk zijn. Loop de eerste de beste telefoonwinkel binnen en koop een nieuwe ‘oude’ telefoon, bijvoorbeeld een Nokia 216, waar mijn keuze op is gevallen. Dit model heeft een agenda, bluetooth, een bel- en sms-functie. Meer heb ik niet nodig.
Zo makkelijk als ik het vertel, was het uiteindelijk niet. Mijn afweging begon ongeveer een jaar geleden. Ik kwam in aanraking met een man die zich bezighield met het meten van straling van UMTS-masten, wifisystemen en zo meer bij mensen thuis. Hij vertelde mij over de schadelijke effecten van straling op het menselijk lichaam. Aangezien ik niet klakkeloos een verhaal aanneem, ben ik dit gaan onderzoeken. Helaas lijkt hij gelijk te hebben. Naast veel gelezen te hebben op het internet, heb ik thuis een onderzoek laten uitvoeren. Bij zowel mijn iPad, iPhone als mijn wifisysteem, sloegen de meters op tilt.
Het zaadje was geplant, maar directe actie bleef uit. Okay, ik nam de iPad niet meer op schoot, en gebruikte steeds vaker oordopjes om te bellen, maar werkelijk iets veranderen, nee. Er zijn genoeg redenen om vast te klampen aan een smartphone. ‘Ik heb deze nodig voor mijn werk.’ ‘Ik moet vaak iets online opzoeken.’ ‘Ik gebruik de Maps, Whatsapp, Facebook, Linkedin’ en ga zo maar door. Al met al meer dan genoeg excuses om de Apple in mijn zak te houden.
Naast mijn nieuwe bewustzijn over straling, viel mij op dat ik steeds een ronde door mijn telefoon maakte. Even alle ‘belangrijke’ apps controleren. Ook al duurde dit steeds maar enkele minuten, ik raakte wel steeds opnieuw afgeleid van datgeen waar ik mee bezig was. Kernpunten van mijn coaching zijn rust en focus. Beide worden flink op de proef gesteld, wanneer je op de hoogte probeert te blijven van de laatste actualiteiten.
Uiteindelijk overtuigde een artikel over de iPhone 8 mij, geheel onbedoeld, om te stoppen met mijn Smartphone. Een lovend schrijven over de nieuwe functies die wij op de iPhone 8 mogen verwachten. Door gezichtsherkenning kun je het nieuwe wonder ontgrendelen. Het toestel leert dus op ieder moment mijn gezicht te identificeren. Dat was de druppel. Mijn vragen stapelde zich op. ‘Wat betekent het wanneer mijn device toegang krijgt tot mijn gezicht?’ ‘In welke mate word ik gevolgd?’ ‘Wat gebeurt er met deze informatie?’ ‘Wat zullen de gevolgen zijn voor mijn dagelijks gebruik?’
De bedrijven met de grootste omzetten zijn tegenwoordig de bedrijven die zich bezighouden met het digitaal vergaren van gebruikersinformatie. In mijn optiek is het een kwestie van tijd voordat de advertenties die jij ontvangt, toevallig en nadrukkelijk aansluiten bij de gevoelens die jij op dat moment hebt. “Voel jij je down, neem dan een…” of “Ook zo zin in een lekker kleurtje op je gezicht, profiteer dan van deze aanbieding naar…”. Dit wil ik niet.
Nu loop ik rond met een simpele Nokia. Hij kan bellen en ik kan gebeld worden. De rust die ik voel is groter dan ik mij vooraf kon voorstellen. Ik liep hier niet mee te koop en probeerde ook niemand te overtuigen om mijn voorbeeld te volgen. Maar zodra de klassieke ringtone afgaat en mensen zien wat ik te hand neem, krijg ik toch vragen. Wat mij opvalt is dat velen de smartphone zat zijn. Ze willen ook meer afgesloten worden van alle prikkels van buitenaf, die geen directe invloed zouden moeten hebben op hun huidige bezigheden.
Ondanks de korte periode dat ik deze telefoon heb, voel ik al dat ik deze rust wil vasthouden, dus mocht je me willen bereiken, bel me dan of stuur een smsje op 06- . O ja en emailen kan natuurlijk ook nog steeds, maar die beantwoord ik niet meer direct.
MangalHo
Edwin